اختلاس هایی که عادی می شوند و نوکیسه هایی که اشراف زاده - عدالت اجتماعی چه شد؟

اختلاس هایی که عادی می شوند و نوکیسه هایی که اشراف زاده
عدالت اجتماعی چه شد؟

اختلاس و فساد اقتصادی این روزها متاسفانه تبدیل به واژه آشنایی برای همه ما شده است. در این میان مردم دیگر با تعجب و تاسف و قبح به این واژه ها نمی نگرند و تنها یک جواب از این جامعه می شنوی که این رقم ها که در مقایسه با رقم های اختلاس قبلی رقم بزرگی نیست.

---

سال 1372 با شروع روند خصوصی سازی در دولت سازندگی، قشر جدیدی تحت عنوان نوکیسه ها در کشور به وجود آمدند.  قشری که مردم از آن ها تحت عناوین مختلف «نوکیسه»، «تازه به دوران رسیده» و «آقازاده» یاد می کردند و ثروت بادآورده این افراد ورد زبان خاص و عام شده بود.
در فرهنگ لغت نوکیسه کنایه از کسی که تازه درآمدی پیدا کرده است و یا کسی که تازه به مقامی رسیده و خود را گم کرده است.
 

زن نیازمند و مغازه دار بخیل

زن نیازمند و مغازه دار بخیل

یکی از تفاوت های مغازه دارهای قدیم و جدید در همین نحوه توزین و کیل و پیمانه هایشان بود. مثلاً خیار را که با ترازو می کشیدند و اندازه می شد تازه یک خیار دیگر روی بار می انداخت می دست مشتری می دادند.

---

در خصوص نحوه وزن کردن کالا و رهایی از شبه کم فروشی رسول گرامی اسلام در روایتی زیبا چنین می فرمایند:

«یا وَزّانُ، زِنْ وَ ارْجَحْ.»
رسول اکرم^{(صلی الله علیه و آله و سلم)} فرمودند:
«ای ترازوداران، وزن کنید و قدری هم اضافه تر بکشید و به مشتری بدهید.»

(میزان الحکمه، ج۱، ص۵۲۳)

**************

 

منطق ظهور منطق غیبت

منطق ظهور منطق غیبت 

 

امید به ظهور، به عنوان برگ برنده‌ای در اختیار جامعه ایمانی بوده تا در برابر قدرت ظاهری که در اختیار جریان باطل بوده است، پیروزی حتمی را در نهایت این مبارزه از آن خود ببینند، ظهور امام حق و موعود خدایی را دلیلی بر لزوم ادامه راه خویش بدانند و هرگز در این مسیر، دلسردی و یأس به خویش راه ندهند؛ اما امید به ظهور در طول زمان، گاهی بیش از حدّ معمول، افزایش یافته و قالبی غیر واقعی به خود گرفته، که با گذر زمان و عدم تحقق آن، باعث القای یأس و بدبینی و در نتیجه، خمود گشتن برخی شده است.