بیماران روانی در کمین خوابگاه های دختران

بیماران روانی در کمین خوابگاه های دختران

 بغض های دخترانی که در خوابگاه دانشجویی می ترکد!

گزارش اختصاصی «خبرگزاری دانشجو» از خوابگاه دخترانه - قسمت اول

نرجس می گوید: خوشحال شدم، خیلی زیاد! می خواستم به تهران بیام، رشته مورد علاقه ام و یک دانشگاه خوب، خانواده ام لبخند داشتند، اما در دل آنها چه می گذشت نمی دانم!

---

به خیابان شهید مطهری که رسیدم به ساعتم نگاه کردم، نیم ساعت وقت داشتم، خیلی سعی کردم تا به موقع سر قرار حاضر شوم؛ برای هماهنگ کردن این گفت و شنود دانشجویی خیلی تلاش کرده بودم.کوچه مورد نظر را پیدا می کنم، اما، سربالایی خیابان زیاد بود و از کوهنوردی چیزی کم نداشت، یا علی گفتم و رفتم بالا. بالاخره از اون خیابون وحشتناک عبورکردم و به خیابان دیگری رسیدم آنرا نیز طی کردم و بعد وارد یه بن بست شدم که انتهای آن یه ساختمان تقریباً فرسوده و سفید رنگ بود، بدون هیج تابلویی که قید شود خوابگاه دخترانه دانشگاه خواجه نصیر الدین طوسی!