چه انتظار عجیبی! تو بین منتظران هم، عزیز من چه غریبی!
عجیب تر که چه آسان نبودنت شده عادت
چه بیخیال نشستیم، نه کوششی نه وفایی
فقط نشسته و گفتیم ..... خدا کند که بیایی!

و ما همچنان در خم یک کوچه و .....

زمستان خسته شد از بی بهاری جهان می لرزد از این بیقراری
گمانم جمعه ای باقی نمانده خدایا تا به کی چشم انتظاری؟

این جمعه هم آمد مثل همه جمعه ها ولی آیا این جمعه هم خواهد رفت مانند باقی جمعه ها؟ ما باید چه کنیم؟ نه کوششی نه وفایی؟! فقط بنشینیم و بگوییم، خدا کند که بیایی؟

بوی عطر یار دارد جمعه ها وعده دیدار دارد جمعه ها
جمعه ها دل یاد دلبر میکند نغمه یابن الحسن سر میکند

حداقل در این آخرین جمعه سال بنشینیم و ببینیم جمعه های گذشته را چه کرده ایم؟! در جمعه ها چه گذشت بر ما که دلمان ذره ای برای او نشد، کارهامان ذره ای رنگ و بوی او نگرفت، چشمهامان وسیله ناراحتیش شد، ما که خو را شیعه مینامیم ..... چه بپرویی کردیم از او و آباء او!!!

خدایا این غروب جمعه را دلگیر ترین غروبمان قرار ده
باشد که غروب جمعه بعدی شادترین باشد