تفسیر کهیعص از زبان امام زمان (عج)

تفسیر کهیعص از زبان امام زمان (عج)

---

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علی الحسین علیه و علی علی بن الحسین (ع) و علی اولاد الحسین و علی اصحابه الحسین

 

حتماً در مورد حروف مقطعه و نظریاتی که راجع به علت وجود این حروف مطرح شده شنیده اید یکی از نظریات، رمز و رموزی است بین خدا و پیامبرش (و هر کسی که بخواهد آنرا بداند) البته نظر من اینه که هر 3نظریه (وجود رموز، تکرار بیشتر حروف مقطعه در همان سوره و تحدی قرآن) در یک جا جمع شده اند ولی در جایی به این روایت خواندم که:

در کتاب احتجاج از سعد بن عبد اللَّه روایت میکند که گفت: به حضرت قائم آل محمّد(ص) گفتم: تأویل کهیعص چیست؟ فرمود: این حروف از اخبار غیبی میباشند که خدای علیم بنده خود حضرت زکریا را از آنها آگاه نمود و سپس داستان آن را برای حضرت محمّد(ص) شرح داد. جریان این قضیه بدین شرح است که حضرت زکریا(ع) از خدا خواست که نامهای مبارک پنج تن آل عبا را به او یاد دهد. جبرئیل به زمین هبوط کرد و آنها را به حضرت زکریا(ع) تعلیم داد. هر وقت حضرت زکریا نامهای مبارک: محمّد(ص)، علی(ع)، زهرا(س)، و حسن(ع) را میبُرد غم و اندوه وی برطرف میشد، ولی هر گاه نام مبارک حسین(ع) را میبُرد گریه راه گلوی او را میگرفت و نفس وی بشماره می‏افتاد! تا اینکه یک روز حضرت زکریا گفت: "بار خدایا! برای چیست که هر وقت من نام آن چهار نفر را میبرم غم و اندوه من برطرف میشود، ولی موقعی که نام حسین(ع) را میبرم چشمانم اشکبار و نفسم به شماره می‏افتد!؟" خدای علیم داستان شهادت امام حسین(ع) را برای زکریا شرح داد و فرمود: "کــهــیــعــص"  

"ک" اشاره به "کربلای امام حسین(ع)" است.                           ک=کربلا
"ه" اشاره به "هلاکت عترت پاک" میباشد.                                   ه=هلاکت 
"ی" اشاره به نام "یزید" است که در حق حسین(ع) ظلم کرد.     ی=یزید(ملعون) 
"ع" اشاره به "عطش حسین(ع) دارد.                                         ع=عطش
"ص" اشاره به "صبر آن بزرگوار" است.                                      ص=صبر  

هنگامیکه حضرت زکریا این جریان را شنید مدت سه روز از مسجد خویشتن خارج نشد و در آن مدت اجازه ورود به احدی نداد. آنگاه مشغول گریه و زاری شد، وی از برای امام حسین(ع) مرثیه میخواند و میگفت:

«پروردگارا! آیا بهترین خلق خود (یعنی حضرت محمّد را) دچار مصیبت فرزندش میکنی؟ بار خدایا! آیا یک چنین بلایی را بر در خانه آن حضرت پیاده خواهی کرد؟ پروردگارا! آیا لباس یک چنین مصیبتی را به علی و زهرا میپوشانی! بار خدایا! آیا چنین مصیبتی را نصیب آنان خواهی کرد؟»

سپس حضرت زکریا دعا کرد و گفت: «پروردگارا! پسری به من عطا کن که در این زمان پیری چشم من به وی روشن شود، موقعی که این پسر را به من عطا کردی مرا شیفته محبت وی بگردان، سپس مرا دچار مصیبت او کن همچنان که حضرت محمّد(ص) حبیب خود را دچار مصیبت فرزند خواهی کرد!»

آنگاه خدا حضرت یحیی(ع) را به زکریا عطا کرد و او را دچار مصیبت وی نمود. مدت حمل حضرت یحیی(ع) شش ماه بود و مدت حمل امام حسین(ع) نیز شش ماه بود..... 

---

زندگانی حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام،ترجمه جلد 10 بحار ؛محمد جواد نجفی؛ص 239

پی نوشت: چگونگی شهادت حضرت یحیی(ع)  

مطلب مرتبط: ارتباط آیه «کهیعص» با واقعه کربلا براساس روایتی از امام زمان (عج)