.: دل نوشته ها :.
ترکیب و مخلوط تمام آنچه در توان برای ارائه داشته ام
.: دل نوشته ها :.
ترکیب و مخلوط تمام آنچه در توان برای ارائه داشته اممجموعه اشعار حضرت ابوالفضل العباس (ع)
مجموعه اشعار حضرت ابوالفضل العباس (ع)
چون اختران مهر ز هر سو به نیزه شد
دانی چگونه آن سر مه رو به نیزه شد ؟
از بس شکاف زخم عمودش عمیق بود
تنها سری بُوَد که ز پهلو ، به نیزه شد
--------------
افتاد دست راست خدایا ز پیکرم
بر دامن حسین رسان دست دیگرم
دست چپم به جاست اگر نیست دست راست
اما هزار حیف که یک دست بیصداست
--------------
چون لاله ، چرا به خون نشستی ، عباس ؟
کو در تن صد چاک تو دستی ، عباس ؟
ای سرو قلم قلم ، روی صفحه ی خاک
رفتی کمر مرا شکستی ، عباس !
--------------
به دندانت کشم از خوش خیالی
ببین ای مشک این آشفته حالی
اگرچه دست هایم از تن افتاد
نمیخواهم بیایم دست خالی
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
عطش آتش زده بر جان طفلان
عموی مهربانم را ندیدی؟
--------------
در کلاس عاشقی عباس غوغا می کند
در دل هر عاشقی عباس مأوا میکند
هر کسی خواهد رود در مکتب عشق حسین
ثبت نامش را فقط عباس امضاء میکند
--------------
دامن علقمه و باغ گل یاس یکی است
قمر هاشمیان بین همه ناس یکی است
سیر کردم عدد ابجد و دیدم به حساب
نام زیبای اباصالح و عباس یکی است
--------------
کربلا لبریز عطر یاس شد
نوبت جانبازی عباس شد
به فرقم تا عمود آهنین خورد
تنم زخم از یسار و از یمین خورد
چو دستش را ز تن افکنده بودند
علمدار تو با صورت زمین خورد
--------------
شنیدم دستهایت را بریدند
شنیدم چشم نازت را دریدند
چوطفلان این سخنها را شنیدند
همه از هم خجالت میکشیدند
--------------
ای مشک تو لااقل وفاداری کن
من دست ندارم تو مرا یاری کن
من وعده آب تو به اصغر دادم
یک جرعه برای او نگهداری کن
ای مشک نگاه کن به بالای سرم
زهراست نشسته، آبروداری کن
**************
اشعار مربوط به حضرت اباالفضل(ع)
آنروز تمام آسمان می بارید بر صورت سرد و پر ز خاکت عباس
لبهای فرات بوسه میزد آنروز بر سینه مشک چاک چاکت عباس
نیزار میان هرم دستانت سوخت آنسان که عمود آهنین بالا رفت
دریا به تلاطم آمد و ساکت شد در بین شکاف فرق پاکت عباس
--------------
گفتند ماهی‌ها که آب آورده‌ای سقا
نوشیدم و دیدم شراب آورده‌ای سقا
پیچیده ابرو! در افق عطر تو پیچیده
گل کرده‌ای در خون، گلاب آورده‌ای سقا
رفتی بپرسی: آخرین پیمان عاشق چیست؟
پیداست از چشمت جواب آورده‌ای سقا
روشن‌تری از هر شبِ دیگر، مگر اینبار
از برکه‌ی مهتاب آب آورده‌ای سقا؟
یک آه از تار دلت، از ناله‌ی نی‌ها
تا پرده‌ی اشک رباب آورده‌ای سقا
چون ماه در منظومه‌ی آغوش خورشیدی
ماهی که داغ آفتاب آورده‌ای سقا
خون می‌رود، ... اما بیا یک گام این‌سوتر
حالا که تا این بیت تاب آورده‌ای سقا
یک شوره‌زار شعر می‌بینی و دیگر هیچ
آبی برای این سراب آورده‌ای سقا؟
تا که پرسیدم ز منطق، عشق چیست؟
در جوابم این چنین گفت و گریست
لیلی و مجنون همه افسانه اند
عشقبازی کار عباس علیست
--------------
در جوانی غم تو پیر مناجاتم کرد مادرت فاطمه در سجده ملاقاتم کرد
دست دادم که کسی جز تو کرم ننماید لیک دست کرمت قبله حاجاتم کرد
تا لب تر شده مشک لبم را بوسید لب خشک تو گرفتار مکافاتم کرد
کودکان حرم شیر خدا تشنه چرا؟ عاقبت آب، زمین خورده ساداتم کرد
علم و مشک من و دست،زهم پاشیدند دم شمشیر تو امروز چه خیراتم کرد
گریه دخترکان گرچه دلم را می‌سوخت گریه مشک من سوخته دل، ماتم کرد
تا که بر پای تو افتاد دو دست قلمم حقتعالی مَلَک مُلک سماواتم کرد
هرچه تیر است در این دشت مرا بوسیده جذبه عشق تو کانون بلیّاتم کرد
--------------
ای که غم تو داده بروز انکسار من برخیز و خود ببین، دل بی غمگسار من
برخیز و خود، شکستگی قامتم ببین زیر سؤال رفته همه اقتدار من
ای پاسبان و پشت و پناه خیام من بی تو شکست، شیشه صبر و قرار من
صاحب لوای لشکرم، ای صاحب رجز خیز و به اهتزار در آور، شعار من
چشم خمار، باز کن ای ساقی خموش باشد سبوی مشک تهی، آشکار من
ای باب حاجتم، به توأم حاجتی بود تنها بده، جواب لب شیر خوار من
جانا، گمان مبر که تو افتاده‌ای ز پا زیرا که تا به حشر، تویی تک سوار من
بعد تو دستها به جسارت چو وا شود زینب به تازیانه رود از دیار من
خوش، بوی یاس مقتل عباس می‌دهد مادر بیا دمی بنشین در کنار من
ای یادگار حیدر کرار، بعد تو نام تو در جهان بشود یادگار من
غمگین‌تر از شهادت تو نیست مشکلی بعد از تو هیچ کس نشود پاسدار من
--------------
کنـــار رود افتــــاده ست تنهـــا دو تا دست بریده، مشک خالی
ببخش آقـــا اگر چیـــزی نــدارم برایت جز دو قطره اشک خــالی
--------------
ماهی بی تاب دلم راهی ساحل میشود
بدر تمام نیمه شب دیوانه عاقل میشود
چون چارده شب بگذرد از ابتدای هر مهی
در جذر و مد عاشقی عباس کامل میشود
ای که حاجت زحسین ابن علی میطلبی دقت کن پرچم شاه به سوی حرم عباس است
--------------
سقّـا بـه غیـر خون جگـر در بصـر نـداشت
آبی که چشم خود کند از گریه تر، نداشت
پـوشیـد چشـم از ســر و از دامـن حسیـن
تا دست داشت در بدنش، دست بر نداشت
دریـا نگـه بـه داغ لب خشـک او نکرد
آب از شــراره ی جگــر او خبـر نداشت
باران تیـر دشمـن و او پیـش روی دوست
جز چشم ودست وسینه وصورت سپرنداشت
هجـده ستـاره داشـت سر نیزه‌هـا حسیـن
مثـل سـر بریـده ی او یک قمـر نـداشت
--------------
ای مشـک تـو لااقـل وفـاداری کـن
مـن دسـت ندارم تـو مـرا یاری کـن
طفلان همگی چشم به راه من و آب
شرمنـده شدم ز رویشـان کـاری کـن
مـن وعـده ی آبِ تـو بـه اصغـر دادم
یـک جرعـه بـرای او نگهـداری کـن
ای مشـک نظـر کن تـو به بالای سرم
زهـراسـت نشسـته آبـروداری کـن
--------------
ای که از خون سرت پلکِ دو دیده بسته ای
برِ سجاده ی خون پیشِ دلم نشسته ای
زدی آتش به دلِ بی کسِ من، دل خوشی ام
رفتی و با غم خود پشت مرا شکسته ای
--------------
تو سقایی ولی با مشکِ پاره
ندارد دیده ات تابِ نظاره
گرفته دشمن از من یارِ من را
شده شب های قلبم بی ستاره
--------------
کیست این سینه سپر همچو حیدر با وقار
می کند با غرشش دشمن از هر سو فرار
هر زمان با یک رجز با تمامِ قوّتش
در حرم آرامشی می نماید برقرار
با دو چشمانِ ترش لحظه لحظه می زند
بوسه ای بر مشکِ آبِ با فغان و با فکار
کیست این شیرِ غَدَر، پاسبان خیمه ها
بر شهنشاهِ غریب، اوست تنها غمگسار
کیست او زینب دلش هر کجا دنبال اوست
چشم زینب بهرِ او، می شود ابرِ بهار
او که باشد این چنین سوی میدان می رود
لرزه افتد بر دلِ دشمنانِ نابکار
رفته تا آب آورد بهرِ طفلانِ عطش
گر نیاید جان دهد این حرم از انتظار
شاهِ مردی و ادب، عشق و ایمان و وفا
نامش عباسِ علی، کربلا را تکسوار
مـن عبـد و بـرادر حسینم
فـرمـانـده لشکـر حسینم
رزمنـده ی سنگـر حسینم
لب تشنه ی ساغر حسینم
در یـاری دوسـت بـود و هستـم
مشک و علم است و چشم و دستم
--------------
گـه سـاقی و گـاه پاسدارم
گـه میـرم و گـاه عبـد یارم
گـه بـر در دوسـت خاکسـارم
میراث علی است ذوالفقارم
شیر استم و عابـد شبم من
شمشیر حسین و زینبم من
--------------
شد مدتی ، کز تو خبر ندارم
جز فکر تو ، فکری به سر ندارم
فخر تو بس ، که خادم حسینی
من هم جزین ، فخر دگر ندارم
بنشسته ام در راه انتظارت
یک دم نظر زین راه بر ندارم
عباس من ، عباس من ، کجائی ؟
صبر و توان ، زین بیشتر ندارم
من ره نشین وادی بقیعم
آن طایرم ، که بال و پر ندارم
جز خواب تو ، خواب دگر نبینم
جز یاد تو ، شب تا سحر ندارم
چشمم ز بس که بر تو زار بگریست
دیگر به دیده اشک تر ندارم
ای عمر من ، برگ و برم تو بودی
من ، آن شجر ، که برگ و بر ندارم
دیگر امید بازگشتنت را
ای جان مادر ، زین سفر ندارم
فرق تو و عمود آهنینی ؟
من باور این قول و خبر ندارم
با من مگوئید این خبر ، خدا را
در زندگی جز او ثمر ندارم
مردم مرا "ام البنین" مخوانید
حالا که من دیگر پسر ندارم ...
--------------
هزار بار گر افتد به خاک پای تو دستم
هنوز از تو و از هدیه کمم خجل استم
چنان به عشق تو گشتم اسیر، یوسف زهرا
که مشتبه شده بر خلق من حسین پرستم
به ساقی و می و جام و بهشت و حور چه حاجت
که من ز صبح ولادت به یاد چشم تو مستم
ببخش گر که برادر زدم صدات برادر
تو نجل فاطمه من تا ابد غلام تو هستم
به شوق آن که بریزم به پات نقد جوانی
ز کودکی دل خود را به تار زلف تو بستم
دو دست گشت جدا از تن و جدا نشد از تو
سرم شکست ولی عهد خویش را نشکستم
تمام عمر جز این دم که نیست تاب قیامم
تو تا اجازه ندادی به محضرت ننشستم
به پای عشق تو یک لحظه از دو دست گذشتم
علی به یاد همین لحظه بوسه داد به دستم
در آب رفتن و عطشان ز بحر آب گذشتن
به عهدنامه چنین ثبت بود روز الستم
--------------
گر قسمتم شود که تماشا کنم تو را
ای نور دیده جان و دل اهدا کنم تو را
