شباهتی دیگر با هارون - علت نامگذاری اما حسن مجتبی (ع)

.:نیمه‌ رمضان، سالروز ولادت با سعادت وصی امیرالمومنین(ع)، تجسم کرم و بخشش، امام حسن مجتبی(ع) بر عموم مسلمین تهنیت باد:.  

 

علت نامگذاری امام حسن و امام حسین (ع)، عنایت و توجه رسول خدا (ص) به حسنین (ع)، وصایت و شباهت امام علی (ع) به هارون (ع)  

پس از آن که امام حسن(ع) متولد شد، حضرت فاطمه(س) به امیرالمومنین(ع) گفت: برای او نامی بگذار.
امیرالمومنین(ع) فرمود: در گذاردن نام او بر رسول خدا(ص) سبقت نمی گیرم.

امام حسن را نزد پیامبر(ص) آوردند و ایشان در گوش راستش اذان گفت و در گوش چپش اقامه. سپس از امیرالمومنین(ع) پرسید: آیا نامی را برای او گذاشته‌ای؟
ایشان فرمود: در گذاردن نام او بر شما سبقت نخواهم گرفت.
رسول اکرم(ص) گفت: من نیز بر پرودگار خویش سبقت نمی‌گیرم.
پس حق تعالی به جبرئیل امر کرد: برای محمد پسری متولد شده است، برو به سوی زمین سلام مرا به او برسان و به او تبریک و تهنیت بگو. (پس از آن) به وی بگو: علی نسبت به تو به منزله‌ی هارون است به موسی. پس بر فرزندشان نام پسر هارون را بگذار. 
جبرئیل به نزد رسول اکرم(ص) آمد و پیام خداوند را به ایشان رساند.
رسول خدا پرسید: اسم او (پسر هارون) چه بود؟
جبرئیل گفت: اسم او شبٌر بود.
حضرت فرمود: زبان من عربی است.
جبرئیل گفت: او را حسن نام کن. 
پس او را حسن نامیدند، زیرا که شبٌر در لغت عرب حسن است و نام پسر بزرگ هارون، شبٌر بود.
عنایت و توجه رسول خدا(ص) به امام حسن(ع) در موارد متعدد از ولادت و نامگذاری ایشان گرفته تا ابراز محبتهای متعدد نسبت به ایشان مشهود است. در ادامه به یکی از این موارد اشاره می‌کنیم.   

 
ابن مسعود می گوید: "از رسول خدا شنیدم، هرکه مرا دوست دارد، حسن و حسین را دوست دارد، زیرا که حق تعالی مرا به محبت ایشان امر کرده است." 

از همین رو نقل می‌کنند، روزی رسول اکرم(ص) به نماز ایستاد، امام حسن(ع) بر پهلوی او بود، چون رسول اکرم(ص) به سجده رفت، امام حسن بر دوش آن حضرت سوار شد، رسول اکرم(ص) سجده را طول داد.
چون حضرت سلام نماز را گفت، اصحاب به ایشان گفتند: "یا رسول الله! به اندازه‌ای سجده را طول دادی که پیشتر، آن قدر طول نمی‌دادی، برای همین ما گمان کردیم که در سجده وحی بر تو نازل شده است."
حضرت فرمود: "وحی بر من نازل نشد و لیکن این پسرم بر دوش من بود، نخواستم که در پایین آمدن او عجله کنم، از همین رو سجده را طول دادم." 

« برگرفته از کتاب جلاء العیون، تالیف علامه  مجلسی (ره) »