شعری زیبا از حضرت آیت الله صافی در مدح امام زمان(عج)

 

زهی جمال رخش کرده پرتو افشانی
به ماه چارده و آفتاب رخشانی
    
زهی ولی خدا قطب عالم امکان
جهان جود و کرم پیشوای یزدانی

ظهور قدرت دادار حجت بن حسن
که ظاهر است از او کبریای سبحانی
    
نجات امت مظلوم و خلق مستضعف
امید مردم محروم و فیض رحمانی
    
سپهر مجد و شرف شمس آسمان جلال
جمال غیب ابد شاه ملک امکانی
    
اگر چه پر شده عالم زفتنه و زفساد
مسلط اند به دنیا جنود شیطانی
    
به نام صلح و دموکراسی و وطن خواهی
زنند ضربه به شخصیت مسلمانی
    
گرفته است بشر راه انحراف و خطا
به هر مکان نگرم تیره است و ظلمانی
    
بگیرد ار همه اقطار محنت ایام
شب فراق شود هر چه بیش طولانی
    
بمان به جا و مشو ناامید چون آید
امام و منجی کل مقتدای پایانی
    
سلیل احمد مرسل همان کسی که خدا
عطا نموده به او منصب جهانبانی
    
جهان نجات دهد از فساد و استکبار
دوباره زنده کند راه و رسم انسانی
    
در آورد همگان زیر پرچم اسلام
نظام می نبود جز نظام قرآنی
    
ظهور می کند و می کند اساس ستم
کند زمین و زمان را زعدل نورانی
    
امیر معدلت آیین ومعدلت گستر
دهد نجات همه خلق از پریشانی
    
خوش آن زمانه و آن روزگار و آن ایام
خوش آن حکومت و آن عدل و عصر روحانی
    
7 جمادی الثانیه 1421 لطف الله صافی       

**************
    
شب گر رخ مهتاب نبیند سخت است
لب تشنه اگر آب نبیند سخت است
    
ما نوکر و ارباب توئی مهدی جان
نوکر رخ ارباب نبیند سخت است      

    
باتشکر
.......خدا نگهدار.......