به ظاهر آدمها کاری نداشته باش

به ظاهر آدمها کاری نداشته باش

فرزند علامه بزرگوار محمد تقی شوشتری از اخلاق و سیره پدر بزرگوارشان نقل می‌کند؛ «در سنین نوجوانی بودم و تازه از سفر کربلا بازگشته بودم. به واسطه انتساب به پدرم احساس بزرگی می‌کردم.
شبی به همراه پدر در منزل یکی از همسایگان میهمان بودیم، خانواده ای که میزبان ما بودند زیاد وضع مالی خوبی نداشتند. وقتی سفره غذا را پهن کردند و غذا را آوردند، غذا و اسباب پذیرایی‌شان زیاد باب طبع من نبود و با اکراه شروع به غذا خوردن کردم. موقع غذا خوردن متوجه نگاه های پدرم شدم که با تندی به من نگاه می‌کرد. وقتی صاحب خانه برای آوردن آب از اتاق بیرون رفت، پدرم با دست به پشت من زد و گفت: چرا این‌طور غذا می‌خوری. صاحب خانه همه آنچه داشته است را برای پذیرایی از ما مهیا کرده است. درست نیست نگاه تحقیرآمیز داشته باشی.»
ایشان همیشه توصیه می‌کردند:

پسرم توجه داشته باش از روی ظاهر افراد قضاوت نکن. چه بسا افرادی که ظاهر ساده داشته باشند و از طبقه ضعیف جامعه باشند اما در پیشگاه خداوند متعال از درجه و جایگاه والایی برخوردار باشند.

آیا ما واقعا مؤمن واقعی هستیم؟

آیا ما واقعا مؤمن واقعی هستیم؟

---

تفاوت ایمان واقعی با ایمان ظاهری در چیست؟ چگونه مؤمنان واقعی را از مدعیان ایمان بشناسیم؟ آیا ما واقعا مؤمنیم؟ اینها سؤالاتی است که می‌توان با دقت در آیه ۶۲ سوره مبارکه بقره به انها پاسخ داد.

---

وقتی از بسیاری از ما درباره ایمان به خدا و روز حساب و کتاب در دادگاه عدل او بپرسند به آنها معترفیم در حالی که
یا ظاهر و اعمالی مؤمنانه داریم؛
یا با ظاهری مؤمنانه مدعی ایمان هستیم در حالی که اعمالمان ایراد دارد؛
و یا با ظاهری نامتناسب با ایمان به خدا و قیامت، فقط با اتکا به تخطئه اشتباهات برخی از مؤمنان و جمله معروف و البته مشکوک «دلت پاک باشد» مدعی ایمان هستیم در حالی که حتی ظواهر را رعایت نمی‌کنیم.
اینها انواع اظهار ایمان به خدا و قیامت است و همانگونه که می‌بینید می‌توان آن را ترکیبی از اظهار زبانی و اظهار عملی دانست.