.: دل نوشته ها :.
ترکیب و مخلوط تمام آنچه در توان برای ارائه داشته ام
.: دل نوشته ها :.
ترکیب و مخلوط تمام آنچه در توان برای ارائه داشته امخلاء عاطفی مانع حجاب ، حیا و عفت دختران دانشجو
خلاء عاطفی مانع حجاب ، حیا و عفت دختران دانشجو
کاش دست هیچ دانشجویی به فیس بوک، وایبر، واتس آپ و اینگونه شبکه های اجتماعی نرسد
در قسمت اول گزارش خواندیم که خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» به میان دانشجویان خوابگاه دخترانه دانشگاه خواجه نصیر الدین طوسی رفته و گفت و شنود صمیمانه ای با دانشجویان ساکن آن خوابگاه داشته است.
دانشجویان از مشکلات عمیقی چون «تفاوت نگاه و عملکرد عقیدتی» می گویند تا گم شدن کفش هایشان، از خیابان نا امن خوابگاه می گویند تا بیمار روانیِ در کمین آن ها و... در ادامه قسمت دوم این گفت و شنود را می خوانیم.
از دانشجویان دانشگاه خواجه نصیر می خواهم از بحث مشکلات صنفی خوابگاه فاصله بگیرند و از مشکلات فرهنگی اجتماعی یک دختر دانشجوی غیر بومی بگویند؟
هر کدام از دانشجویان نظری می دهد و جمع بندی آن برای من و مخاطب سخت می شود از آن ها می خواهم تک تک از تجربیات خود و دوستانشان بیان کنند.
خلاء عاطفی؛ آغاز زنگ خطر!
در جمع، همه اولویت حرف زدن را به دانشجوی سال آخری می دهند که او قدری حرفش را مزمزه می کند و می گوید: متأسفانه دانشجویان دختر غیربومی دچار مشکلات عدیده ای می شوند؛ ببینید وقتی دختران از کانونِ خانواده جدا می شوند و به شهر دیگری می آیند به شدت دچار خلاء عاطفی می شوند، این خلاء روز به روز بیشتر می شود تا جایی که خواسته و نا خواسته فرد بدنبال راهی برای پر کردن این خلاء می گردد و این «آغاز زنگ خطر» برای دختران است!
برخی افراد در این برهه زمانی از نظر احساسی شکننده و زود باور می شوند، برای همین به راحتی پذیرای ارتباط با جنسِ مخالف می شوند، حال چه در محیط دانشگاه و چه بیرون از محیط دانشگاه!
دانشجوی دیگر در حالی که سرش را به علامت تأسف تکان می دهد، می گوید: آفت عفت دانشجویان دختر از نظر من اردوهای مختلط در دانشگاه ها است! این اردو ها زیر نظر انجمن های علمی دانشگاه است و دانشگاه نظارت کمی بر برخی از این انجمن ها یا اردوهای مختلط دارد.
در بسیاری از این اردو ها تنها نکته ای که دیده نمی شود مسائل علمی است و من خیلی از همکلاسی هایم رو می بینم که خلاء عاطفی خود را با دوستی در این اردوها و وقت گذرانی در مهمانی هایی که به اصطلاح «پارتی» معروف است، پر می کنند.
دانشجوی رشته برق که تاکنون ساکت بود با کمی تأمل اضافه می کند، درست است که تربیت خانواده نقش بسزایی در آینده فرزندان ایفا می کند، اما نکته ای که دختر و پسر هم ندارد و باعث ناهنجاری در بین دانشجویان می شود این است که دانشجویان، بخصوص دانشجویان دانشگاه های برتر تهران با خود این اندیشه را دارند که من بعد از تلاش فراوان و خط قرمز کشیدن بر بسیاری از خوشی ها رتبه خوبی کسب کرده ام و الان که قبول شدم و آینده ام تضمین است، پس زمان تفریح فرا رسیده است! حال اگر دانشگاه یا خوابگاه برنامه تفریحی سالم ترتیب ندهد، دانشجو برای تامین این حسش بدنبال تفریحات ناسالم که ته آن نامعلوم است می رود!
دانشجوی کردستانی با هیجان فراوان می گوید: کاش دست هیچ دانشجویی به فیس بوک، وایبر و واتس آپ و... نرسد. شما نمی دانید دانشجویی که وقت آزاد دارد در خوابگاه، تفریحی جز رفتن به این گونه شبکه های اجتماعی ندارد! متاسفانه من شاهد هستم بسیاری از همکلاسی های خودم از طریق این شبکه ها به بیراهه کشیده شدند. درست است کسی که با خانواده اش زندگی می کند هم ممکن است درگیر این شبکه های اجتماعی شود اما شاید درصدش پایین تر باشد.
فاطمه نیز می گوید ما همیشه دانشجویان را به دو بخش مذهبی و غیر مذهبی تقسیم می کنیم، اما غافل هستیم که قشر عظیمی از دانشجویان را قشر خاکستری تشکیل می دهد! که در ظاهر ممکن است خنثی باشند و به طرف چپ و راستی تعلق نداشته باشند، اما همین خنثی بودن یعنی مستعد پذیرش هر گرایشی هستند!
این دانشجو با اندکی فکر حرفش را ادامه می دهد؛ یکی از بزرگ ترین معظلات فرهنگی و اجتماعی که گریبان گیر دختران دانشجوی خوابگاهی می باشد، تأثیر پذیری بسیار بالای دختران از یکدیگر است؛ بخصوص ترم اول!
مثلاً دانشجو اگر هم اتاقی اش مذهبی باشد او نیز تمایلات مذهبی پیدا می کند، اما وای به روزی که هم اتاقی هایش از قشر مورد دار جامعه دانشگاهی باشند!
از دانشجویان دختر غیر بومی دانشگاه خواجه نصیر می خواهم برای بهتر شدن وضع فرهنگی و اجتماعی خوابگاه ها هر کدام نظری دهند.
دانشجویی ملقب به سال آخری قند را در دهانش مزه مزه می کند و با مکثی طولانی می گوید: دختران به دلیل طبع لطیفی که دارند خیلی به خانواده وابسته هستند و زمانی که جدا می شوند بسیار آسیب پذیرمی باشند، بازه یک ماه اول جدایی بسیار اهمیت دارد و خانواده باید نظارت و محبت خود را بیشتر کند و بخصوص پدر و برادر!
البته این نظارت نباید به شکل افراطی باشد، مثلاً من درست خاطرم است که یکی از دوستان به مناسبت تولدش ما را دعوت کرد به یک رستوران، در فضای کاملاً سالم داشتیم تفریح می کردیم، اما یکی از بچه ها از ترس خانواده اش که نگفته بود بیرون است جرأت جواب دادن به تلفن آن ها را نداشت!
دانشجویی که از آغاز گفتگو بسیار سنجیده و شمرده سخن می گفت، رشته کلام را دست گرفت و گفت: از مسئولین خوابگاه عاجزانه تقاضا دارم با توجه به شناختی که از دانشجویان دارند آن ها را هم اتاقی کنند و جریان قشر خاکستری را در نظر بگیرند! در واقع سعی شود دانشجویان با عقاید مذهبی و آداب فرهنگی مشابه را هم اتاقی کنند.
دانشجویی دیگر اضافه می کند، کاش دانشگاه یا خوابگاه در ابتدای امر جلسه ای توجیهی برای دختران در ارتباط با زندگی دانشجویی، خطرات آن و یا حتی اینکه زندگی در تهران پختگی های لازم دارد برگزار کنند؛ اسم دختری را می آورد و همگی از یاد آوری خاطره می خندند و اینگونه تعریف می کند: یکی از بچه ها آنقدر خودش خوب و ساده بود که فکر می کرد همه همانند او هستند! یک شب زمانی که از منزل خاله اش به سمت خوابگاه می آمد چون باران بود و تاکسی هم کم بود خودروی شخصی که با اهداف شوم جلویِ پایش ترمز کرد و دوست ما به تصور اینکه قصد خیر دارد می خواست سوار شود و مدام بیان می کرد خدا خیرت دهد! خدا رحم کرد و به موقع متوجه جریان شد! ما وقتی پرسیدیم چرا خواستی سوار شوی، گفت: چون راننده ریش داشت! فکر کردم آدم خوبی است!
و اما روی دیگر سکه!
داشتم با خودم فکر می کردم آیا واقعاً زندگی در خوابگاه تماماً مشکل است و هیچ نکتهٔ مثبت فرهنگی واجتماعی زندگی دانشجویی و زندگی خوابگاهی ندارد؟ تصمیم گرفتم از بچه ها بپرسم که جواب دادند:
این گونه نیست؛ مثلاً خوابگاه اردوهای بسیار سالم و کم هزینه ایی برای دانشجویان برگزار می کند که بسیار برای تنوع روحیه دانشجویان مناسب است و ما با مکان های مذهبی و سیاحتی گوناگونی آشنا می شویم.
و یا خوابگاه دوره ها یا کلاس های با عناوین فرهنگی بسیار خوبی برگزار می کند که برای دختران بسیار مناسب است، اما خوب برای بهتر شدن آن نکاتی وجود دارد. اینکه موضوع به دقت انتخاب شود، سخنران کسل کننده نباشد، ساعت برگزاری مناسب باشد، بجای نماز خانه خوابگاه از دانشکده استفاده کند و تبلیغات مناسب انجام شود.
درست است قدری زندگی با افرادی که از نظر قومی و فرهنگی متفاوت هستند سخت می باشد اما باید این نکته را هم از قلم نداخت که در تمام این سختی ها شما با فرهنگ ها و قومیت های گوناگون آشنا می شوی و دوستان فراوانی از نقاط مختلف کشور پیدا می کنی که این خود مزیت بزرگی است.
از مسئولین وزارت علوم می خواهیم برای آزمایشی شدن رشته های دانشگاهی فکری کنند. از دختران دانشجو می خواهیم از خانواده و شهرشان جدا نشوند.
از دانشجویان بخاطر ترتیب این گفت و شنود دانشجویی تشکر و خداحافظی می کنم و در راه بازگشت با خود می اندیشم چه خانواده هایی که الآن دل نگران دخترانشان هستند!
کاش دست هیچ دانشجویی به فیس بوک، وایبر، واتس آپ و اینگونه شبکه های اجتماعی نرسد
گزارش اختصاصی «خبرگزاری دانشجو» از خوابگاه دخترانه - قسمت دوم
کاش دست هیچ دانشجویی به فیس بوک، وایبر و واتس آپ و... نرسد. شما نمی دانید دانشجویی که وقت آزاد دارد در خوابگاه تفریحی جز رفتن به این گونه شبکه های اجتماعی ندارد! متاسفانه من شاهد هستم بسیاری از همکلاسی های خودم از طریق این شبکه ها به بیراهه کشیده شدند. درست است کسی که با خانواده اش زندگی می کند هم ممکن است درگیر این شبکه های اجتماعی شود اما شاید درصدش پایین تر باشد.در قسمت اول گزارش خواندیم که خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» به میان دانشجویان خوابگاه دخترانه دانشگاه خواجه نصیر الدین طوسی رفته و گفت و شنود صمیمانه ای با دانشجویان ساکن آن خوابگاه داشته است.
دانشجویان از مشکلات عمیقی چون «تفاوت نگاه و عملکرد عقیدتی» می گویند تا گم شدن کفش هایشان، از خیابان نا امن خوابگاه می گویند تا بیمار روانیِ در کمین آن ها و... در ادامه قسمت دوم این گفت و شنود را می خوانیم.
از دانشجویان دانشگاه خواجه نصیر می خواهم از بحث مشکلات صنفی خوابگاه فاصله بگیرند و از مشکلات فرهنگی اجتماعی یک دختر دانشجوی غیر بومی بگویند؟
هر کدام از دانشجویان نظری می دهد و جمع بندی آن برای من و مخاطب سخت می شود از آن ها می خواهم تک تک از تجربیات خود و دوستانشان بیان کنند.
خلاء عاطفی؛ آغاز زنگ خطر!
در جمع، همه اولویت حرف زدن را به دانشجوی سال آخری می دهند که او قدری حرفش را مزمزه می کند و می گوید: متأسفانه دانشجویان دختر غیربومی دچار مشکلات عدیده ای می شوند؛ ببینید وقتی دختران از کانونِ خانواده جدا می شوند و به شهر دیگری می آیند به شدت دچار خلاء عاطفی می شوند، این خلاء روز به روز بیشتر می شود تا جایی که خواسته و نا خواسته فرد بدنبال راهی برای پر کردن این خلاء می گردد و این «آغاز زنگ خطر» برای دختران است!
برخی افراد در این برهه زمانی از نظر احساسی شکننده و زود باور می شوند، برای همین به راحتی پذیرای ارتباط با جنسِ مخالف می شوند، حال چه در محیط دانشگاه و چه بیرون از محیط دانشگاه!
دانشجوی دیگر در حالی که سرش را به علامت تأسف تکان می دهد، می گوید: آفت عفت دانشجویان دختر از نظر من اردوهای مختلط در دانشگاه ها است! این اردو ها زیر نظر انجمن های علمی دانشگاه است و دانشگاه نظارت کمی بر برخی از این انجمن ها یا اردوهای مختلط دارد.
در بسیاری از این اردو ها تنها نکته ای که دیده نمی شود مسائل علمی است و من خیلی از همکلاسی هایم رو می بینم که خلاء عاطفی خود را با دوستی در این اردوها و وقت گذرانی در مهمانی هایی که به اصطلاح «پارتی» معروف است، پر می کنند.
دانشجوی رشته برق که تاکنون ساکت بود با کمی تأمل اضافه می کند، درست است که تربیت خانواده نقش بسزایی در آینده فرزندان ایفا می کند، اما نکته ای که دختر و پسر هم ندارد و باعث ناهنجاری در بین دانشجویان می شود این است که دانشجویان، بخصوص دانشجویان دانشگاه های برتر تهران با خود این اندیشه را دارند که من بعد از تلاش فراوان و خط قرمز کشیدن بر بسیاری از خوشی ها رتبه خوبی کسب کرده ام و الان که قبول شدم و آینده ام تضمین است، پس زمان تفریح فرا رسیده است! حال اگر دانشگاه یا خوابگاه برنامه تفریحی سالم ترتیب ندهد، دانشجو برای تامین این حسش بدنبال تفریحات ناسالم که ته آن نامعلوم است می رود!
دانشجوی کردستانی با هیجان فراوان می گوید: کاش دست هیچ دانشجویی به فیس بوک، وایبر و واتس آپ و... نرسد. شما نمی دانید دانشجویی که وقت آزاد دارد در خوابگاه، تفریحی جز رفتن به این گونه شبکه های اجتماعی ندارد! متاسفانه من شاهد هستم بسیاری از همکلاسی های خودم از طریق این شبکه ها به بیراهه کشیده شدند. درست است کسی که با خانواده اش زندگی می کند هم ممکن است درگیر این شبکه های اجتماعی شود اما شاید درصدش پایین تر باشد.
فاطمه نیز می گوید ما همیشه دانشجویان را به دو بخش مذهبی و غیر مذهبی تقسیم می کنیم، اما غافل هستیم که قشر عظیمی از دانشجویان را قشر خاکستری تشکیل می دهد! که در ظاهر ممکن است خنثی باشند و به طرف چپ و راستی تعلق نداشته باشند، اما همین خنثی بودن یعنی مستعد پذیرش هر گرایشی هستند!
این دانشجو با اندکی فکر حرفش را ادامه می دهد؛ یکی از بزرگ ترین معظلات فرهنگی و اجتماعی که گریبان گیر دختران دانشجوی خوابگاهی می باشد، تأثیر پذیری بسیار بالای دختران از یکدیگر است؛ بخصوص ترم اول!
مثلاً دانشجو اگر هم اتاقی اش مذهبی باشد او نیز تمایلات مذهبی پیدا می کند، اما وای به روزی که هم اتاقی هایش از قشر مورد دار جامعه دانشگاهی باشند!
از دانشجویان دختر غیر بومی دانشگاه خواجه نصیر می خواهم برای بهتر شدن وضع فرهنگی و اجتماعی خوابگاه ها هر کدام نظری دهند.
دانشجویی ملقب به سال آخری قند را در دهانش مزه مزه می کند و با مکثی طولانی می گوید: دختران به دلیل طبع لطیفی که دارند خیلی به خانواده وابسته هستند و زمانی که جدا می شوند بسیار آسیب پذیرمی باشند، بازه یک ماه اول جدایی بسیار اهمیت دارد و خانواده باید نظارت و محبت خود را بیشتر کند و بخصوص پدر و برادر!
البته این نظارت نباید به شکل افراطی باشد، مثلاً من درست خاطرم است که یکی از دوستان به مناسبت تولدش ما را دعوت کرد به یک رستوران، در فضای کاملاً سالم داشتیم تفریح می کردیم، اما یکی از بچه ها از ترس خانواده اش که نگفته بود بیرون است جرأت جواب دادن به تلفن آن ها را نداشت!
دانشجویی که از آغاز گفتگو بسیار سنجیده و شمرده سخن می گفت، رشته کلام را دست گرفت و گفت: از مسئولین خوابگاه عاجزانه تقاضا دارم با توجه به شناختی که از دانشجویان دارند آن ها را هم اتاقی کنند و جریان قشر خاکستری را در نظر بگیرند! در واقع سعی شود دانشجویان با عقاید مذهبی و آداب فرهنگی مشابه را هم اتاقی کنند.
دانشجویی دیگر اضافه می کند، کاش دانشگاه یا خوابگاه در ابتدای امر جلسه ای توجیهی برای دختران در ارتباط با زندگی دانشجویی، خطرات آن و یا حتی اینکه زندگی در تهران پختگی های لازم دارد برگزار کنند؛ اسم دختری را می آورد و همگی از یاد آوری خاطره می خندند و اینگونه تعریف می کند: یکی از بچه ها آنقدر خودش خوب و ساده بود که فکر می کرد همه همانند او هستند! یک شب زمانی که از منزل خاله اش به سمت خوابگاه می آمد چون باران بود و تاکسی هم کم بود خودروی شخصی که با اهداف شوم جلویِ پایش ترمز کرد و دوست ما به تصور اینکه قصد خیر دارد می خواست سوار شود و مدام بیان می کرد خدا خیرت دهد! خدا رحم کرد و به موقع متوجه جریان شد! ما وقتی پرسیدیم چرا خواستی سوار شوی، گفت: چون راننده ریش داشت! فکر کردم آدم خوبی است!
و اما روی دیگر سکه!
داشتم با خودم فکر می کردم آیا واقعاً زندگی در خوابگاه تماماً مشکل است و هیچ نکتهٔ مثبت فرهنگی واجتماعی زندگی دانشجویی و زندگی خوابگاهی ندارد؟ تصمیم گرفتم از بچه ها بپرسم که جواب دادند:
این گونه نیست؛ مثلاً خوابگاه اردوهای بسیار سالم و کم هزینه ایی برای دانشجویان برگزار می کند که بسیار برای تنوع روحیه دانشجویان مناسب است و ما با مکان های مذهبی و سیاحتی گوناگونی آشنا می شویم.
و یا خوابگاه دوره ها یا کلاس های با عناوین فرهنگی بسیار خوبی برگزار می کند که برای دختران بسیار مناسب است، اما خوب برای بهتر شدن آن نکاتی وجود دارد. اینکه موضوع به دقت انتخاب شود، سخنران کسل کننده نباشد، ساعت برگزاری مناسب باشد، بجای نماز خانه خوابگاه از دانشکده استفاده کند و تبلیغات مناسب انجام شود.
درست است قدری زندگی با افرادی که از نظر قومی و فرهنگی متفاوت هستند سخت می باشد اما باید این نکته را هم از قلم نداخت که در تمام این سختی ها شما با فرهنگ ها و قومیت های گوناگون آشنا می شوی و دوستان فراوانی از نقاط مختلف کشور پیدا می کنی که این خود مزیت بزرگی است.
در کل اگر کسی درست و صحیح زندگی دانشجویی تجربه کند، می تواند خود را از نظر اجتماعی و فرهنگی بسیار غنی کند.
از دانشجویان می خواهم حرف پایانی خود را بیان کنند؛ حق را به سال آخری می دهند که او نیز می گوید: بزرگ ترین تقاضای دانشجویان دختر خوابگاه اندیشه دانشگاه خواجه نصیر طوسی در این است که برای آمد و شد به دانشگاه برای آنان سرویس بگیرند تا از خطر های احتمالی کاسته شود، ما بسیار مورد داشتیم دانشجویان در روز های اول رفتن به دانشگاه گم شدند!از مسئولین وزارت علوم می خواهیم برای آزمایشی شدن رشته های دانشگاهی فکری کنند. از دختران دانشجو می خواهیم از خانواده و شهرشان جدا نشوند.
از دانشجویان بخاطر ترتیب این گفت و شنود دانشجویی تشکر و خداحافظی می کنم و در راه بازگشت با خود می اندیشم چه خانواده هایی که الآن دل نگران دخترانشان هستند!
***پایان قمست دوم
.: قسمت اول این گزارش را از »اینجا« بخوانید :.
منبع: خبرگزاری دانشجو
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد