جواز ازدواج موقت - مناظره امام باقر (ع) با عبدالله بن معمر لیثی

جواز ازدواج موقت از زبان امام محمد باقر (ع) در مناظره با عبدالله بن معمر لیثی 

 

«عبدالله بن مُعَمّر» به حضور امام باقر (ع) رسید و گفت: به من خبر رسیده که تو به جواز صیغه (ازدواج موقت) فتوا می‌دهی؟! 
 

امام باقر (ع) : خداوند چنین ازدواجی را در قرآنش (1) حلال کرده، و رسول گرامی (ص) ، نیز آن را سنت خویش قرار داده و به آن عمل کرده است.  

 
عبدالله: ولی عمر بن خطاب از آن نهی کرده است. 
 

امام باقر (ع) : تو بر قول صاحب و رفیق خودت (عمر) باش، و من بر طبق قول رسول خدا (ص) رفتار می‎کنم.  

عبدالله: آیا خوش داری که شخصی یکی از زنهای منسوب به شما را صیغه کند؟  

 
امام باقر (ع) : ای احمق! صحبت زنان و خوش داشتن، در اینجا دلیل جواز و عدم جواز نیست؛ آن خدایی که در قرآنش صیغه را حلال کرده و آن را برای بندگانش روا داشته از تو و از آن کسی که از روی زور آن را نهی نموده، غیرتمندتر است. از تو می‎پرسم آیا خوش داری بعضی از زنان خویشاوند تو همسر یکی از بافنده‎های مدینه شود؟  

 
عبدالله: نه، خوش ندارم.  

 
امام باقر (ع): چرا حلال خدا را (براساس خوش داشتن و یا خوش نداشتن) حرام می‎کنی؟  

 
عبدالله: من حلال خدا را حرام نکرده‎ام، ولی بافنده، تناسبی با خانواده ما ندارد.  

 
امام باقر (ع) : خداوند متعال عمل همان بافنده را می‎پسندد و به کارش راغب است، و حوریه بهشت را (به خاطر ایمان و عمل نیک بافنده) همسر او می‎گرداند ولی تو بر اثر خودخواهی و غرور، نسبت به او بی میل هستی، و او را برای ازدواج نمی‎پسندی. چرا میل و هوای نفس خود را به دستور خداوند مقدّم می‎داری؟  

 
عبدالله در برابر بیان مستدل و کوبنده امام باقر (ع) لبخندی زد و گفت: «تصور نمی‎کنم جز اینکه سینه‎های شما مرکزهای رویش درخت‎های علم است که میوه آن درخت‎ها برای شما است و برگهایش برای مردم...؟! 

---

 

پی نوشت:  

1. فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ... (سوره نساء، آیه 24)