شیعه کیست؟ - شیعه چه می گویند؟

شیعه کیست؟  

 شیعه یعنی پیرو و در مکتب تشیع ، به پیروان امام علی و ائمه ی اطهار علیهم السلام، شیعه می گویند و در روایت است که پیامبر صلی الله علیه و آله در مورد بسیاری از آیات که در مورد مؤمنین و متقین نازل شده بود، آن را به امام علی علیه السلام و شیعیانش نسبت می داد. به عنوان مثال در مورد آیه 7 سوره ی بینه « إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِکَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّة »فرمود: آرى! [ای علی] تو و شیعه ‏ات، مؤمنان و صالحان و بهترین آفریدگان خداى جهان مى ‏باشید، وعده‏ گاه من و شما در روز قیامت، در کنار حوض کوثر است و اضافه فرمود: روز رستاخیز که امّتها در معرض حساب قرار مى‏ گیرند، تو و پیروانت، با رخسارهاى نورانى در وعده‏ گاه قیامت حضور خواهید یافت. « فضائل الخمسة من الصحاح الستة، ج‏1، ص: 278 »
  

امام باقر (علیه السلام) به یکی از یاران خود به نام جابر بن یزید جعفی فرمود:اى جابر کسى که خود را بتشیع میبندد بهمین اکتفاء میکند که خود را دوست ما بداند؟! بخدا نیست شیعه ما مگر کسى که تقواى از خدا دارد و فرمان او می برد و شناخته نشوند جز بتواضع و خشوع و کثرت ذکر خدا و روزه و نماز و احوالپرسى همسایگان فقیر و مستمند و قرض داران و یتیمان و راستگوئى و خواندن قرآن و نگهدارى زبان از مردم جز بخیر و آنها امینان عشیره خود باشند در هر چیز، جابر عرضکرد یا ابن رسول اللَّه من کسى را باین اوصاف نمیشناسم، فرمود اى جابر بخود راه مده که براى مردى همین بس است که بگوید من رسول خدا را دوست دارم با اینکه رسول خدا به از على است (ع) و کردار او را نداشته باشد و پیرو روشش نگردد که محبت او برایش سودى ندارد از خدا بترسید و براى آنچه نزد خداست عمل کنید، میان خدا و احدى خویشاوندی نیست دوستترین مردم نزد خدا و گرامیترین آنها بدرگاهش با تقواتر و فرمانبرتر آنها است بخدا که تقرب بخداى (جل ثنائه) میسر نشود مگر بطاعت، ما برات آزادى از دوزخ همراه نداریم و اَحدى بر خدا حجتى ندارد هر که مطیع خداست دوست ما است و هر که نافرمان خداست دشمن ما است بدوستى ما نمیتوان رسید جز بورع و کردار( یعنی با دوری از نافرمانی خدا و با انجام کارهای نیک و پسندیده ی خدا ) « أمالی صدوق ، ص: 625 و 626 »  

شیعه چه میگوید؟ 

 شیعیان می گویند که خدای تعالی یکی است و هیچ چیزی مثل او نیست ، شریک و شبیه ندارد و قابل تجزیه و تقسیم نیست، قابل افزایش یا کاهش نمی باشد. اختلاف و تفاوت ندارد ، تبدیل ندارد. از اجزاء و اندام و قسمت ها ایجاد نشده است ، درون و بیرون ندارد. بعد و شکل و حد ندارد، بالا و پائین ندارد ، مراتب و درجات ندارد ، جهت ندارد ، حرکت و انتقال و تغییر ندارد. خداوند توصیف نمی شود مگر به همان صفاتی که خود برای خودش بیان فرموده است. در کل عالم هستی ، هیچ موجودی ، در رتبه ی خدا نیست و در هیچ صفت و خصوصیتی مشابه خدا نمی باشد. حجت های الهی، همتای خدا یا شریک او نمی باشند . آنها مخلوق او هستند. شیعیان می گویند که بهشت دار بقا و خانه سلامت است ، نه مرگ در آن است و نه پیری و نه بیماری و نه مرض و نه فقر و ... . بهشت خانه ایست که اهلش در جوار خداوند و احباء و دوستان اویند. گروهی بر اثر کارهای نیک و عقائد پسندیده و الطاف خداوند اهل بهشت و گروهی بر اثر انحراف در عقیده و آلودگی به گناه گرفتار دوزخ می گردند. در قرآن کریم آمده است: مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ ۖ فِیهَا أَنْهَارٌ مِنْ مَاءٍ غَیْرِ آسِنٍ وَأَنْهَارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ یَتَغَیَّرْ طَعْمُهُ وَأَنْهَارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِینَ وَأَنْهَارٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّى ۖ وَلَهُمْ فِیهَا مِنْ کُلِّ الثَّمَرَاتِ وَمَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ ۖ کَمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِی النَّارِ وَسُقُوا مَاءً حَمِیمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءَهُمْ(محمد/15)
ترجمه : صفت بهشتى که به پرهیزکاران وعده داده شده [چنین است :] در آن نهرهایى است از آبى که مزه و رنگش برنگشته و نهرهایى از شیر که طعمش دگرگون نشده و نهرهایى از شراب که براى نوشندگان مایه لذت است و نهرهایى از عسل خالص است ، و در آن از هر گونه میوه‏اى براى آنان فراهم است ، و نیز آمرزشى از سوى پروردگارشان [ویژه آنان است . آیا اینان] مانند کسانى هستند که در آتش جاودانه‏اند ، واز آبى جوشان به آنان مى‏نوشانند که روده‏هایشان را متلاشى مى‏کند ؟ !  

 
و نیزدر سوره الغاشیه فرموده : 

هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْغَاشِیَةِ«1»وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ«2»عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ«3»تَصْلَىٰ نَارًا حَامِیَةً«4»تُسْقَىٰ مِنْ عَیْنٍ آنِیَةٍ«5»لَیْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِیعٍ«6»لَا یُسْمِنُ وَلَا یُغْنِی مِنْ جُوعٍ«7»وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاعِمَةٌ«8»لِسَعْیِهَا رَاضِیَةٌ«9»فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ«10»لَا تَسْمَعُ فِیهَا لَاغِیَةً«11»فِیهَا عَیْنٌ جَارِیَةٌ«12»فِیهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ«13»وَأَکْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ«14»وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ«15»وَزَرَابِیُّ مَبْثُوثَةٌ«16» (الغاشیه/آیات 1تا 16) 

 

 ترجمه : به نام خدا که رحمتش بى اندازه است‏و مهربانى ‏اش همیشگى. آیا خبر حادثه هولناکى که [همه انسان‏ها را از هر سو] فرا مى ‏گیرد ، به تو رسیده است ؟ « 1» در آن روز چهره‏ هایى زبون و شرم سارند ؛ « 2» [آنان که همواره در دنیا] کوشیده ‏اند و خسته شده‏ اند [و سرانجام سودى نیافته ‏اند ] « 3» در آتشى سوزان درآیند . « 4» آنان را از چشمه ‏اى بسیار داغ مى ‏نوشانند ؛ « 5» براى آنان طعامى جز خار خشک و زهرآگین وجود ندارد « 6» که نه فربه مى ‏کند و نه از گرسنگى بى ‏نیاز مى ‏نماید . « 7» در آن روز چهره‏ هایى شاداب و باطراوت‏ند « 8» از تلاش و کوشش خود خشنودند « 9» در بهشتى برین‏ اند « 10» در آنجا سخن لغو وبیهوده نشنوند « 11» در آن چشمه‏اى روان است « 12» [و] در آنجا تخت ‏هایى بلند و با ارزش قرار دارد « 13» و [در کنار چشمه‏ هایش] قدح‏ها نهاده شده است « 14» و [دیگر از نعمت‏هایش] بالش ‏هایى پهلوى هم چیده [براى تکیه زدن بهشتى ‏ها] ست « 15» و فرش‏هایى زربافت و گسترده [که روى آن مى ‏نشینند . ] « 16»